براساس مقررات سازمان هوانوردی اروپا (JAA) شبیه ساز ها از لحاظ سطح شبیه سازی عملکرد یک هواگرد به 4 دسته FFS (Full Flight Simulator) (شبیه ساز متحرک کامل پروازی)، FTD (Flight Training Divce) (شبیه ساز پایه ثابت) ، FNPT ( شبیه ساز آموزش سیستمهای ناوبری) و BITD ( شبیه ساز سیستمهای اولیه پروازی) تقسیم می گردند. قابل ذکر است که هزینه یک شبیه ساز از سطح BITD تا FFS به صورت صعودی افزایش پیدا می کند.
سطوح ساده تري از شبيه سازهای پرواز نیز وجود دارند كه تنها از يك نرم افزار تشکیل شده و براي استفاده از آنها يك رايانه معمولي كافي مي باشد. از جمله اين نوع شبيه سازها را نرم افزار شبيه ساز پرواز مي توان نام نهاد.
شبیه ساز FFS محیط بسیار تخصصی، راحت و کاربر پسندی را فراهم می کند. این دستگاه شکل ، تناسب و کابین خلبان هواگرد بخصوصی را شبیه سازی می نماید به‌طوری‌که کاربر پس از لحظاتی فراموش می‌کند روی زمین است. نوع پیشرفته این شبیه ساز می تواند تا 100٪ از نیاز آموزشی برای نوع آن هواگرد را در برخی از زمینه ها تأمین کند. این شبیه‌سازها از کابین پرواز واقعی، سامانه حرکتی جهت ايجاد حسی كه توسط گوش و سيستم داخلي انسان احساس مي شود، سامانه تصویری برای نمایش محیط پیرامونی هواگرد، سامانه صوتی برای پخش صداهای شنیده شده در کابین، کنترل فرامین و سامانه بازخوردهای نیرویی به دست و پای خلبان، سامانه‌کنسول استاد خلبان برای کنترل شبیه ساز و بخش های سخت افزاری و نرم‌افزاری کنترلی تشکیل‌شده‌اند. بالاترین رده این شبیه سازها ازنظر هوشمندی، نوع نظامی آن یعنی شبیه‌سازهای «فضای رزم» هستند که در آنها علاوه بر شرایط محیطی، نیروهای خودی و طرف مقابل نیز در فضای مجازی ایجادشده و یا از طریق دستگاه شبیه‌ساز دیگری به همین فضای مجازی مرتبط می شود و تمرین به صورت گروهی انجام می گیرد.
شبیه سازهای FTD به پیچیدگی و گستردگی شبیه سازهای کامل نیستند. این شبیه ساز شامل یک کابین بسته یا باز با تجهیزات واقعی است. در این شبیه ساز سامانه های حرکتی و تصویری معمولاً وجود ندارد.
شبیه ساز های FNPT و BITD که در سطح پایین تری نسبت به دو شبیه ساز دیگر قرار دارند تنها به شبیه سازی تجهیزات داخل کابین پرداخته و در آنها لزوماً از نوع واقعی تجهیزات استفاده نمی گردد. این دو نوع شبیه ساز در آموزش های اولیه خلبانی کاربرد بیشتری دارند.