در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰، جنگنده جدید F/A-۱۸ Hornet در مقایسه با مدل قبلی خود که قرار بود جایگزین آن شود، یعنی F-۱۴ Tomcat معروف، کاستی‌های زیادی، به ویژه در تسلیحات دفاع ناوگان و عملکرد پرسرعت، نشان داد. این مشکلات به سرعت انباشته شدند و باعث شروع یک برنامه ارتقاء برای Hornet شدند که چندین مرحله را در بر می‌گرفت و شامل بسیاری از ارتقاءهای جدید در زمینه اویونیک، بدنه و تسلیحات بود. ارتقاءهای اولیه در مرحله اول این برنامه شامل ادغام با موشک‌های موقت جدید مانند AIM-۷P و AIM-۹M و افزودن تسلیحات و حسگرهای جدید برای حمله زمینی بود. این نوع جدید در اوایل دهه ۱۹۹۰ به عنوان F/A-۱۸C برای نسخه تک سرنشین و F/A-۱۸D برای نسخه دو سرنشین وارد خدمت شد. در طول چند سال بعد، این نوع همچنان شاهد ارتقاءهای بیشتری به یک مدل پیشرفته‌تر بود.
