چراغ‌های ناوبری (که به آنها چراغ‌های موقعیت نیز گفته می‌شود) برای همه هواپیماهایی که در شب فعالیت می‌کنند، الزامی است.
زمانی که کشتی‌ها وسیله اصلی حمل و نقل بودند، اپراتورهای کشتی به سرعت متوجه شدند که تصادفات بسیار زیاد اتفاق می‌افتد. در نتیجه، چراغ‌های سبز، قرمز و سفید به موقعیت‌های خاصی در کشتی‌ها اضافه شدند. وقتی هواپیماها اختراع و پیشرفته‌تر شدند، آنها را در همان مکان‌ها به آنها اضافه کردند.
نوک بال سمت راست شامل چراغ سبز است و چراغ قرمز در نوک بال سمت چپ قرار دارد. چراغ سفید روی دم هواپیما و گاهی اوقات علاوه بر آن روی نوک بال‌ها، رو به عقب (عقب) قرار دارد.
این چراغ‌ها به ناظر اجازه می‌دهند موقعیت و جهت هواپیما را تعیین کند. به عنوان مثال، اگر هواپیمایی مستقیماً به سمت شما پرواز می‌کرد، شما یک چراغ سبز و سپس قرمز (از چپ به راست) می‌دیدید. اگر هواپیمایی از کنار شما به سمت چپ شما پرواز می‌کرد، فقط یک چراغ قرمز می‌دیدید.
خلبانان به شوخی عبارات مختلفی را برای به خاطر سپردن معنای دیدن چراغ‌های خاص، مانند "سبز و سپس قرمز، به راست بپیچید یا شما مرده‌اید" هنگام نزدیک شدن هواپیما به صورت مستقیم، ساخته‌اند.
اگرچه این چراغ‌ها فقط برای پرواز در شب ضروری هستند، اما خلبانان معمولاً این چراغ‌ها را همیشه روشن می‌گذارند تا دید بیشتری داشته باشند.
