چراغ‌های بیکن، که به عنوان چراغ‌های ضد برخورد نیز شناخته می‌شوند، نشان می‌دهند که چه زمانی یک هواپیما در حال کار است. گاهی اوقات به آنها چراغ‌های بیکن چرخان نیز گفته می‌شود که به روزهایی برمی‌گردد که این چراغ‌ها می‌چرخیدند.
چراغ‌های بیکن، چراغ‌های قرمز چشمک‌زن هستند که در بالا و (در هواپیماهای بزرگتر) در پایین هواپیما قرار دارند. آنها به محض شروع فرآیند روشن کردن موتورها توسط خلبانان روشن می‌شوند و تنها پس از خاموش شدن موتورها خاموش می‌شوند.
چراغ‌های بیکن به صورت متناوب روشن/خاموش چشمک می‌زنند. هواپیماهای جدیدتر مانند جدیدترین هواپیماهای بوئینگ و ایرباس از چراغ‌های LED (دیود ساطع کننده نور) به عنوان چراغ‌های ضد برخورد استفاده می‌کنند و چشمک زدن قرمز آنها (چرخه "روشن") به طور قابل توجهی طولانی‌تر از همتایان زنون آنهاست.
اگر هواپیمایی را در محوطه فرودگاه دیدید، سریع‌ترین راه برای تعیین اینکه آیا آن هواپیما موتورهای خود را روشن می‌کند (و آیا باید از آن دور بمانید) این است که به دنبال چراغ‌های چشمک‌زن بیکن بگردید.
چراغ‌های چشمک‌زن که به عنوان چراغ‌های ضد برخورد نیز شناخته می‌شوند، چراغ‌های سفید چشمک‌زن هستند که در نوک بال‌های هواپیما قرار دارند. در برخی هواپیماها، این چراغ‌ها به سرعت چشمک می‌زنند، در حالی که در اکثر هواپیماها، به صورت روشن/خاموش منظم چشمک می‌زنند.
این چراغ‌ها فقط در طول پرواز و روی باند فرودگاه استفاده می‌شوند، زیرا برای استفاده روی زمین، به خصوص در شب، بسیار روشن هستند.
چراغ‌های LED معمولاً برای چراغ‌های چشمک‌زن، به ویژه در هواپیماهای جدیدتر، استفاده می‌شوند.
